ქეისი აჩვენებს, როგორ იყენებენ აღმასრულებელი დირექტორები გენერაციულ AI-ს სტრატეგიული გეგმების დასახვისას, რათა უკეთესად გააანალიზონ არსებული და მომავალი შესაძლებლობები. განხილულია AI-ის შეზღუდვებიც, რომლებიც სტრატეგიულ პროგნოზირებას აფერხებს

როგორ იყენებენ აღმასრულებელი დირექტორები გენერაციულ ხელოვნურ ინტელექტს სტრატეგიული დაგეგმვისთვის

გენერაციული ხელოვნური ინტელექტი (გენერაციული AI), როგორიცაა ChatGPT, you.com და Claude.ai, ბიზნესსაზოგადოებაში რევოლუციურ შესაძლებლობებს ქმნის სტრატეგიული გადაწყვეტილებების მისაღებად. OpenAI-ის აღმასრულებელი დირექტორი, სემ ოლტმანი, ამ შესაძლებლობას ბიზნესისთვის „უდიდეს ოქროს ხანას“ უწოდებს. ბევრი ბიზნესლიდერი უკვე განიხილავს გენერაციული ხელოვნური ინტელექტის გამოყენებას სტრატეგიული დაგეგმვის პროცესში, რადგან მისი დახმარებით შესაძლებელი ხდება არა მხოლოდ არსებული შესაძლებლობების ამოცნობა, არამედ სრულიად ახალი პერსპექტივების გახსნა.

თუმცა, არის რისკი, რომ ჩვენ ზედმეტად ვაფასებთ გენერაციული ხელოვნური ინტელექტის შესაძლებლობებს. როგორ უნდა განვსაზღვროთ, რამდენად რეალისტურია ამ ტექნოლოგიის გამოყენება სტრატეგიულ დაგეგმვაში? და არის თუ არა ყველა გენერაციული ხელოვნური ინტელექტის ინსტრუმენტი ერთნაირად ეფექტიანი კონკრეტულ სიტუაციებში?

ამ კითხვების პასუხის გასაცემად განვიხილავთ ორ შემთხვევას, რომლებიც უკავშირდება სტრატეგიული დაგეგმვის პროცესს.

ბრმად ხედვის გადალახვა და მომავლის პროგნოზირება

ქეითი არის Trident-ის, კომერციული აგროკულტურული კვლევითი ორგანიზაციის, აღმასრულებელი დირექტორი. ორგანიზაცია 120 თანამშრომელს აერთიანებს. Trident აგრარული კვლევის სფეროში დომინანტურ პოზიციას იკავებს და თანამშრომლებს სთავაზობს ბოსტნეულის, ხილისა და მარცვლეულის კულტივაციის გასაუმჯობესებლად ჩატარებულ კვლევებს. ქეითმა თავისი გუნდი შეკრიბა ყოველწლიური სტრატეგიული რეტრიტისთვის, რათა განეხილათ მომავალი გამოწვევები და მათი შესაძლო გადაწყვეტა.

ერთ-ერთი მთავარი კითხვა, რომელიც ქეითმა დასვა, იყო შემდეგი: „შეგვიძლია თუ არა გენერაციული ხელოვნური ინტელექტის გამოყენება ჩვენი სტრატეგიული საკითხების უკეთ გასარკვევად და მომავლის პროგნოზირებისთვის?“

როგორ შეუძლია გენერაციულ ხელოვნურ ინტელექტს დახმარება და როგორ ვერ ახერხებს ამას

ქეითის პირველ შეკითხვაზე, რომელიც სტრატეგიული საკითხების ფართო კონტექსტში განხილვას ეხება,  შეიძლება ითქვას, რომ გენერაციული ხელოვნური ინტელექტი შესანიშნავი ინსტრუმენტია. ხელოვნურ ინტელექტს შეუძლია დამატებითი იდეები და ახალი მიდგომები შემოგთავაზოთ, რაც თქვენს ინდუსტრიას არ უკავშირდება. მაგალითად, ხელოვნური ინტელექტის გამოყენებით შესაძლებელი გახდა ახალი საკითხების წარმოჩენა, როგორებიცაა „ტექნოლოგიური პროგრესი“ და „რეგულაციებში ცვლილებები,“ რაც ქეითის გუნდმა ვერ მოახერხა.

თუმცა, ქეითის მეორე შეკითხვა – „შეგვიძლია თუ არა მომავლის მოთხოვნების პროგნოზირება?“ – უფრო რთული იყო ხელოვნური ინტელექტისათვის. გენერაციული ხელოვნური ინტელექტის გამოყენება ეფუძნება ისტორიულ მონაცემებს და არ შეუძლია მომავლის ზუსტი პროგნოზირება. თუმცა, Clever prompting-ის გამოყენებით შესაძლებელი იყო  ხელოვნური ინტელექტისათვის წარმოდგენა, თუ რა ფაქტორებმა შეიძლება იმოქმედოს მომავალში მოთხოვნებზე.

ტენდენციების შეფასება და სცენარების განვითარება

ანგელინი, Fitzroy Cemetery-ის და Crematorium-ის აღმასრულებელი დირექტორი, ეძებდა გზებს, როგორ დაეხმარებოდა ხელოვნური ინტელექტი ტენდენციების შეფასებასა და ინდუსტრიის მომავლის პროგნოზირებაში. მისი გუნდი და საბჭო ერთობლივად განიხილავდა ცვლილებებს, როგორებიცაა ეკოლოგიურად დაკრძალვის მეთოდები და შესაბამისი მიწის ნაკვეთების შეზღუდვა.

როგორ დაეხმარა გენერაციული ხელოვნური ინტელექტი:

ანგელინის გუნდს უკვე კარგად ესმოდა ზოგიერთი ტენდენცია, მაგრამ გენერაციულმა ხელოვნურმა ინტელექტმა გააცნო ახალი პერსპექტივები, რომლებიც მანამდე არ ჰქონდათ განხილული –  „მოსახლეობის დაბერება“ და „ფასების მგრძნობელობა.“ ეს რეკომენდაციები დაეხმარა ანგელინის გუნდს, უკეთ გაერკვია ინდუსტრიის მომავალი და სტრატეგიული მიმართულებები.

დასკვნა
მიუხედავად იმისა, რომ გენერაციული ხელოვნური ინტელექტი გვთავაზობს მნიშვნელოვან შესაძლებლობებს, მისი შეზღუდვები მაინც აშკარაა. თუმცა, მისი, როგორც დამხმარე ინსტრუმენტის,  გამოყენება სტრატეგიული დაგეგმვის პროცესში საშუალებას იძლევა, იდეები სწრაფად და იაფად დააგენერიროთ. მთავარი აზრია, რომ გენერაციული ხელოვნური ინტელექტით არ უნდა ჩავანაცვლოთ ჩვენი გადაწყვეტილების მიღების პროცესი, არამედ უნდა გამოვიყენოთ დამხმარე ინსტრუმენტად, რომელიც შრომისმოყვარე ჯგუფის მუშაობას აუმჯობესებს.

წყარო: Harvard Business Review